„Stróże naszych dróg i pól – kapliczki, figury, krzyże…” to nazwa projektu edukacyjnego przeprowadzonego w ramach edukacji regionalnej w 1998 roku przez uczniów naszej szkoły. Program polegał na zebraniu przez dzieci informacji o wszystkich kapliczkach, figurach i krzyżach znajdujących się w naszej miejscowości oraz sfotografowaniu tych obiektów. Gromadząc wiadomości o świątkach uczniowie dowiadywali się jaka była historia ich powstania, kto je ufundował i kiedy, a także jakie legendy i opowiadania wiążą się z tymi obiektami. Z pomocą nauczyciela ustalono też wygląd i szczegóły architektoniczne kapliczek i figur. W trakcie realizacji tego projektu ustaliliśmy, że na terenie Kamionki Małej znajduje się:

      Jedna kapliczka duża

      5 figur kamiennych w kształcie słupów (obelisków)

      19 kapliczek szafkowych usytuowanych na drzewach, słupach bądź postumentach, w tym jedna kamienna

W dziesięć lat po wykonaniu albumu o kapliczkach chcemy dowiedzieć się co się zmieniło i jaki jest stan tych pięknych świątków obecnie. Okazuje się, że dwa, bardzo cenne już nie istnieją; są to: kapliczka szafkowa na drzewie „Za lasem” i figura kamienna „Pod Koconiem”. Wielka szkoda, że nie udało się ich ochronić przed zniszczeniem. Jednocześnie przybyły dwie nowe figurki.

Poniżej prezentujemy Wam opisy i historię pięknych kapliczek i figur. W galerii „Kapliczki, figury i krzyże” możecie obejrzeć zdjęcia wykonane obecnie oraz dziesięć lat temu przez uczniów.

 KAPLICZKA  „NA WSI”

 

Kapliczka  położona jest w górnej części Kamionki przy drodze głównej biegnącej przez wieś w osiedlu, które kiedyś nosiło nazwę „Na wsi”. Dziś nazwa ta już nie jest używana.

Kapliczka jest wymurowana z kamieni rzecznych, otynkowana i pomalowana na biało. Ma wymiary: 3 metry długości, 2,5 metra szerokości i 4,5 metra wysokości wraz z dachem.  Jest  ogrodzona drewnianym płotkiem, obsadzona  drzewkami iglastymi, pokryta blachą. W szczycie kapliczki umieszczony jest krzyż, niżej we wnęce postać Chrystusa Frasobliwego. We wnętrzu kapliczki znajduje się niewielki ołtarz z obrazem Pana Jezusa Kobylańskiego, na którym widnieje napis: „Vera efigies Jezus Kobylanansis”. Na ołtarzu postawiona jest gipsowa figura Matki Boskiej Niepokalanej. Na ścianach kapliczki powieszonych jest 19 oleodruków: Wieczerza Pańska, Serce Jezusa w otoczeniu czternastu stacji Drogi Krzyżowej, Matka Boska otoczona różańcem i piętnastoma scenami tajemnic różańcowych, Matka Boska Częstochowska, obraz chusty św. Weroniki, św. Józef z Dzieciątkiem, św. Szczepan, św. Tadeusz, Trójca Przenajświętsza, obraz śmierci grzesznika i sprawiedliwego, obraz NMP Niepokalanie Poczętej (łaskami i cudami słynący), obraz papieskiej koronacji cudownego obrazu Królowej Polski w Licheniu, obraz Serca Pana Jezusa, obraz Serca Matki Bożej, złożony z czterech scen obraz: ostatnia Wieczerza – Pan Jezus Ukrzyżowany – Anioł i Niewiasty przy grobie – Zmartwychwstanie, obraz końca świata, obraz Świętej Rodziny depczącej smoka, śmierć człowieka pragnącego przyjąć Pana Jezusa. Ponadto w kapliczce wiszą wota i korale, będące dowodem wdzięczności za doznane łaski i cuda od modlących się i pielgrzymujących do kapliczki ludzi.

Kapliczka została ufundowana przez Agatę i Sebastiana Śliwińskich w roku 1835. Postawiono ją na pamiątkę pielgrzymki wiernych z Kamionki do Kobylanki, skąd przywieziono obraz Jezusa Kobylańskiego będącego na naczelnym miejscu w kapliczce. Inna wersja głosi, że Śliwińscy wybudowali ją z prośbą o powrót do zdrowia ciężko chorującej w ich rodzinie osoby. Być może obie wersje wzajemnie się łączą.

Kilkanaście metrów za kapliczką i potokiem Kamionka znajduje się źródełko przez ludzi określane jako „cudowne”, którego woda ma mieć właściwości uzdrawiające. Znane są przypadki cudownych uzdrowień za sprawą wody z tego źródełka. W 1997 roku źródełko uległo całkowitemu zniszczeniu, nie ucierpiała natomiast sama kapliczka; w 1998 roku źródełko zostało ładnie odbudowane. Opiekę nad kapliczką sprawują obecnie Państwo Dadałowie. Jest ona w bardzo dobrym stanie i ładnie utrzymana.

 

1.  FIGURA  U  KURDZIELA

  

Figura znajduje się przy drodze głównej w centralnej części Kamionki na posesji rodziny Chełmeckich, nr domu 81 (dawniej używano nazwy „u Kurdziela” od nazwiska tamtejszych gospodarzy).

Na wysokim czworobocznym kamiennym postumencie  umieszczony jest krzyż z metalowym wizerunkiem Chrystusa Ukrzyżowanego. Cały korpus figury składa się z  trzech części oddzielonych ozdobnymi gzymsami. W górnej części poniżej krzyża w niszy znajduje się figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem, a na bocznych ścianach postumentu płaskorzeźba św. Katarzyny Aleksandryjskiej Męczennicy (po lewej stronie) i św. Wiktoria z lilią i mieczem (po prawej). Niżej płaskorzeźba św. Wojciecha (od frontu) a po bokach - św. Jana Chrzciciela oraz św. Floriana.

Fundatorami figury byli Wojciech i Wiktoria Zelek. Figurę ufundowano i wykonano prawdopodobnie w roku 1807. Byłaby to więc najstarsza figura na terenie wsi. Wykonawca nieznany. Nie jest też dokładnie znana przyczyna tej fundacji. Podobno w miejscu tym straszyło w nocy. Poświęcenie miejsca nic nie dało, więc ufundowano figurę, poświęcono ją i odprawiono przy niej mszę św. Dopiero wtedy przestało straszyć. Tak głosi opowiadanie.

Figura otoczona dużą troską opiekunów, ale niektóre płaskorzeźby  mocno zniszczone wymagają jak najszybszego remontu (kamień się kruszy i trudno to uzupełnić).

 

2.  FIGURA  „NA GÓRCZYNIE”

 

Znajduje się na posesji rodziny Wincentego i Zofii Stachów (nr domu 40), tuż przy drodze głównej za potokiem.

Figura wykonana jest z kamienia. Na czworobocznym ogzymsowanym postumencie znajduje się krzyż z wyrzeźbionym wizerunkiem Chrystusa. W czterech ścianach kamiennego słupa w niszach znajdują się płaskorzeźby: Matki Boskiej Bolesnej z siedmioma mieczami, św. Katarzyny Aleksandryjskiej, patronki parafii, św. Józefa z lilią w ręku, św. Wojciecha – biskupa i męczennika. Poniżej figury Matki Boskiej Bolesnej znajduje się napis: „Któryś cierpiał za nas rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami”. Obiekt jest ogrodzony metalowymi przęsłami, w dobrym stanie.

Fundatorami figury byli Regina i Wojciech Stach (tak głosi napis na kamieniu) w roku 1912. Wykonano ją najprawdopodobniej w Bochni, wykonawca  nieznany. Podanie głosi, że obiekt został wzniesiony w miejscu nagłej śmierci gospodarza z Górczyna Józefa Stacha, zmarłego przy pracy w polu.                                                                                                                                                                                                       

 

3.  FIGURA  „POD  KOCONIEM”

 

Figura niestety już nie istnieje. Była usytuowana na polu należącym do rodziny Koconiów (nr domu 37) przy drodze głównej przez wieś.

Miała kształt czworobocznego, gzymsowanego postumentu, zwieńczonego drewnianym krzyżem z wizerunkiem Chrystusa Ukrzyżowanego. W górnej części postumentu w niszy znajdowała się kamienna figurka Matki Boskiej Pocieszenia z Dzieciątkiem na ręku. W dolnej części postumentu widać było płaskorzeźby kamienne świętych: od frontu św. Walenty i św. Elżbieta, z lewej strony św. Jan Ewangelista i św. Elżbieta i błogosławiona Kinga, z prawej strony św. Katarzyna Męczennica, św. Wawrzyniec i św. Antoni. Na dole figury widniał napis: „To godło katolickiej wiary Bogu na chwałę i Ojczyzny postawili małżonkowie Walenty i Marianna Kempowie. 1870”.

Na figurze był wyryty napis, że  fundatorami byli Walenty i Marianna Kempowie w roku 1870.  Nie wiadomo też było dokładnie jaka była intencja wzniesienia tego świątka. Według opinii ks. Tadeusza Machnika figura mogła być wotum wdzięczności za otrzymanie na stałe księdza i przywrócenie parafii w Kamionce. Przemawia za tym data fundacji tj. 1870 rok, kiedy Kamionka odłączyła się od parafii janowickiej.

 
4.  FIGURA  „NAD DEBRZĄ”

 

Można ją zobaczyć  w górnej części Kamionki Małej w pobliżu domu Chochlińskich „Nad Debrzą” (dawniej u Małgorzaty Dziedzic – nr domu 96).

Na kamiennym cokole (czworobocznym, uskokowym, ogzymsowanym)  stoi figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Osłonięta jest blaszanym daszkiem. Z przodu widnieje napis: „Od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać Panno Chwalebna i Błogosławiona”. Całość w dobrym stanie, zadbana.

W czasie okupacji niemieckiej jacyś złodzieje napadli na dom Jakub i Katarzyny Stachów, trochę pokradli a Katarzyna została nawet postrzelona w rękę. Figura jest symbolem wdzięczności za wyjście z tej opresji i prośbą o opiekę Matki Bożej, co wyraża wyryty na niej napis.

FIGURA  NA  LIPNICZCE

 

Usytuowana  przy drodze przez Lipniczkę na posesji Stachów (nr domu 161).

Na czworobocznym obelisku z kamienia i piaskowca umieszczony jest posąg Serca Pana Jezusa przykryty blaszanym daszkiem. W ścianach postumentu widnieją płaskorzeźby. Od frontu we wnęce górnej znajduje się figura N.M. Panny Niepokalanie Poczętej. Poniżej płaskorzeźba św. Józefa z Dzieciątkiem. Po bokach: św. Piotr, bp. św. Stanisław, św. Katarzyna, Michał Archanioł. Płaskorzeźby wykonane są z gipsu sztukarskiego. Figura jest ogrodzona drewnianym płotkiem, bardzo dobrze utrzymana.

Fundatorami tej figury są Józef i Maria Zabrzeńscy, którzy wznieśli ją w 1930 roku z pobożności. Wykonawcą figury był miejscowy artysta ludowy Stanisław Augustyn z Jaworznej.

 

KAPLICZKA  „U KOWALA”

 

Umieszczona jest na początku drogi wlotowej do Kamionki  na posesji rodziny Chełmeckich  „U Kowala” (nr domu 21).

Kapliczka szafkowa na metalowym słupie, niegdyś była drewniana, obecnie zastąpiona jest metalową. Z przodu ma oszklone drzwiczki, przez które widać znajdujący się wewnątrz wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ma kształt prostokąta z daszkiem, zwieńczona żelaznym krzyżem. Ogrodzona metalowym płotkiem, w dobrym stanie.

Kapliczkę ufundował Szczepan Grzegorzek około roku 1870, dla oddalenia nieszczęść nawiedzających jego dom. Tymi nieszczęściami były kolejne zgony jego siedmiorga dzieci (umierały zaraz po urodzeniu). Chcąc więc uprosić Boga o potomstwo wybrał się wraz ze swoją żoną do Częstochowy i tam przed obrazem Matki Boskiej żarliwie się modlili prosząc o potomstwo. Wracając przynieśli z Częstochowy obraz i powiesili go w pobliżu domu na drzewie. Od tej pory dzieci już im nie umierały i doczekali się trójki potomstwa. Gdy w latach siedemdziesiątych budowano w Kamionce drogę trzeba był usunąć drzewo, na którym wisiała kapliczka z obrazem. Umieszczono ją na drewnianym słupie (dziś wymieniony na metalowy). Znany jest przypadek cudownego uzdrowienia za sprawą obrazu umieszczonego w tej kapliczce. Otóż wiele lat temu Maria Grzegorzek ciężko zachorowała i żarliwie modliła się przed obrazem w tej kapliczce. Jej prośba została wysłuchana i kobieta odzyskała zdrowie.

 

KAPLICZKA NA HUMOWIE

 

Kapliczka znajduje się w osiedlu Humowo, przy drodze osiedlowej, na parceli Jana Zelka (nr domu 30).

Jest to kapliczka szafkowa, drewniana w kształcie pięciokąta powieszona na drzewie. Przez oszklone drzwiczki widoczna jest wewnątrz gipsowa figurka Matki Boskiej Limanowskiej (Pieta). Kapliczka przykryta jest daszkiem, zakończonym trzema wieżyczkami w stylu bizantyńskim. Stan dobry.

Fundatorem kapliczki jest Jan Zelek z Humowa. Powstała ona na przełomie XIX i XX wieku. Podanie głosi, że kapliczkę postawiono za ocalenie życia kilku chłopów jadących wozem zaprzężonym w konie. Dawniej przez Humowo prowadziła droga do Rajbrotu i dalej do Lipnicy Murowanej, dość często uczęszczana. Tą drogą właśnie jechał ów zaprzęg i z niewiadomej przyczyny konie spłoszyły się tak, że zaczęły biec na oślep. Wydawało się, że wszystkim grozi śmierć gdyż teren ten jest górzysty i stromy, więc wóz mógł się przewrócić i stoczyć ze zbocza. Na szczęście cudem zaprzęg się zatrzymał i nikt nie ucierpiał. Wdzięczni za ocalenie chłopi postanowili ufundować kapliczkę.

Jednakże niektóre starsze osoby przekazują inną wersję. Według niej nie grupa chłopów, ale jeden kupiec wędrował konno tą drogą i spadłszy z konia został przeniesiony do jednej z chat gdzie go pielęgnowano, lecz nie odzyskiwał przytomności. Jego żona zamówiła mszę św. w kościele św. Katarzyny i po tej mszy człowiek ów oprzytomniał. Gdy wrócił do zdrowia ufundował kapliczkę i powiesił na drzewie, pod którym miał się zdarzyć wypadek. Tak głosi druga wersja.

 
KAPLICZKA  NA  JASTRZĄBCE

 

Na skraju lasu należącego do Józefa Marcisza na wzgórzu Jastrząbka

w pobliżu cmentarza wojennego z 1914 roku znajduje się drewniana kapliczka w kształcie pięciokąta z daszkiem. Wewnątrz znajduje się drewniana, ludowa rzeźba Chrystusa Frasobliwego wykonana w 1969 roku przez Piotra Chochlińskiego. Kapliczka jest powieszona na potężnej sośnie.

Dokładnie fundator kapliczki nie jest znany. Wiadomo, że kapliczka została ufundowana w 1918 roku, wykonawcą pierwszej kapliczki był Antoni Szewczyk. Istnieją dwie wersje, co do przyczyny ufundowania w tym miejscu kapliczki. Pierwsza wersja głosi, że kapliczkę powieszono w związku z cmentarzem wojennym z 1914 roku, który obok się znajduje i gdzie podobno ukazywały się duchy. Druga wersja mówi, że w tym miejscu zginał myśliwy, w związku z nieostrożnym obchodzeniem się z bronią.

 
KAPLICZKA  NA  KĘPÓWCE

 

Kapliczka usytuowana jest na polu Józefa Koconia na tzw. Kępówce

(nr domu 37).

Wykonana  jest z drewna w kształcie lipowego listka, z zewnątrz obita blachą. W środku znajduje się figura Chrystusa Frasobliwego wykonana przez Bronisława Klimka w 1975 roku w Zakopanem, w miejsce starej przeniesionej na plebanię (z obawy przed skradzeniem gdyż była cenna). Kapliczka jest umieszczona na betonowym słupie.

Podanie głosi, że kapliczka powstała w związku z panującą w okolicznych wsiach zarazą. Cholera zbierała ogromne żniwo; ludzie padali jak muchy. Pielgrzymka z okolicznych wiosek przybyła na miejsce zwane „Dziołem” skąd doskonale było widać wieżę kościoła Św. Katarzyny w Kamionce. Tam wszyscy upadli na ziemię modląc się do św. Męczennicy i prosząc o ratunek. Szli do kościoła na klęczkach i gdy przybyli do świątyni upadli przed ołtarzem na twarz. Jak twierdzą niektórzy starsi ludzie lekka mgiełka przesunęła się przed ołtarzem i proszący uznali to za znak, że ich prośby są wysłuchane. I rzeczywiście od tej pory cholera przestała zbierać swoje żniwo śmierci. Wśród pielgrzymujących byli mieszkańcy wsi Dróżków, który na skutek cholery tak się wyludnił, że od tej pory nosi on nazwę Pusty.

Nie wiadomo, kto jest fundatorem kapliczki. Najprawdopodobniej ktoś, do kogo należało pole, na którym ona stoi.

KAPLICZKA  NA  POŻOGACH U  ZELKÓW

Drewniana kapliczka z daszkiem okutym blachą i zakończonym krzyżykiem stoi na polu należącym do Józefa Zelka, w pobliżu drogi osiedlowej (nr domu 10).

Ma kształt pięciokąta, przez oszklone drzwiczki widać wewnątrz rzeźbę Chrystusa Frasobliwego. Całość umieszczona jest na drewnianym słupie; w dobrym stanie,  odnowiona  w 1961 roku przez opiekunów.

Fundatorem kapliczki był w 1880 roku Jan Zelek. Stoi ona na dawnym cmentarzu cholerycznym. W XIX wieku epidemia cholery panosząca się na tym terenie zbierała ogromne żniwo. Ludzie umierali dziesiątkami i nikt ich nie odwoził na cmentarz, lecz grzebano ich w polu. Na terenie Kamionki jest takich miejsc kilka. Stoją w tych miejscach kapliczki, a ziemia wokół nich nie jest wykorzystywana (nie sieje się tam, ani nie orze, nawet nie kosi trawy).

 

 KAPLICZKA  „NA OLCHAWÓWCE”

Kapliczka znajduje się na polu należącym do Chełmeckich „Na Łące” (nr domu 117).

Na słupie usytuowana drewniana kapliczka, zakończona ażurowym  krzyżykiem, z trzech stron oszklona. W środku kapliczki znajduje się drewniany wizerunek Chrystusa Ukrzyżowanego.

Kapliczkę wzniesiono na dawnym cmentarzu cholerycznym. Obecna kapliczka wykonana w 1974 roku przez Józefa Urygę (dawnego kościelnego z Kamionki Małej) ufundowana została przez Stanisława Chełmeckiego i postawiona na miejscu poprzedniej, starej kapliczki, której fundator ani wykonawca nie są znani.

  

KAPLICZKA  „POD DZIOŁEM”

 

Kapliczka położona w Kamionce Górnej w osiedlu „Pod Dziołem” na polu Piotra Zelka (nr domu 27).

Kapliczka jest drewniana z figurą św. Jan Nepomucena, wykonaną także z drewna. Wykonawcą rzeźby jest ludowy artysta Jakub Chochliński. Kapliczka jest powieszona na drzewie, z przodu oszklona.

Ufundowała ją Rozalia Zelek jako podziękowanie za uratowanie od ognia swoich zabudowań podczas pożaru, który wybuchł u Wojciecha Zelka – jej sąsiada. Kapliczkę wykonano w 1945 roku.

 

 KAPLICZKA  „ ZA LASEM” (U FILIPKA)

 

 Usytuowana jest w osiedlu „Za lasem” na polu Antoniego i Janiny Filipów

(nr domu 65).

Kapliczka jest metalowa z trzech stron oszklona. Nakryta dwuspadowym daszkiem zwieńczonym krzyżykiem. W środku umieszczona jest gipsowa figura N. P. Maryi Niepokalanie Poczętej. Kapliczka umocowana jest na drewnianym słupie. Całość otoczona niewielkim ogródkiem z metalowym płotkiem, zadbana.

Fundatorami kapliczki są Antoni i Janina Filipek. Kapliczka powstała jako wotum wdzięczności za wyzdrowienie Antoniego. Wykonawcą kapliczki jest nieżyjący już kowal Jan Chełmecki,  ufundowano ją w 1975 roku.

 

 KAPLICZKA NA ŁAGOSZÓWCE

 

Kapliczka znajduje się przy drodze prowadzącej do rodziny Włosińskich. Powieszona jest na lipie na skraju lasu (nr domu 115).

Kapliczka drewniana, przykryta daszkiem zakończonym metalowym krzyżykiem, ma kształt pięciokątnej szafki. Z przodu posiada oszklone, zamykane drzwiczki. Wewnątrz kapliczki drewniany krzyż z metalowym wizerunkiem Chrystusa Ukrzyżowanego.

Zarówno fundator jak i wykonawca kapliczki nie jest znany. Wiadomo, że kapliczka wisi w tym miejscu (lub w pobliżu) około 230 lat. Obecna kapliczka jest najprawdopodobniej nowo wykonana jakiś czas temu

 

 KAPLICZKA  MUROWANA NA LIPNICZCE

 

Kapliczka znajduje się na posesji Państwa. Tatkowskich na Lipniczce.

Jest to murowany z kamienia, kwadratowy cokół o wysokości około 1,5 metra. U dołu nieco szerszy, potem zwężający się stopniowo i zakończony kamienną kapliczką z żelaznym krzyżem. We wnęce kapliczki umieszczona gipsowa figurka: Najświętszej Maryi Niepokalanie Poczętej.

Fundatorem obiektu jest Andrzej Pasionek. Ufundował on tę kapliczkę w 1920 roku jako wotum wdzięczności za ocalenie w czasie burzy, jaką przeżył wracając z Ameryki.

 

KAPLICZKA  „NA DUDZINIE” (KOŁO KRAWCZYKÓW)

 

Obiekt zawieszony na drzewie w niedużym lasku w Kamionce górnej w osiedlu „Dudzino” (koło Krawczyków nr domu 28).

Kapliczka wykonana jest z drewna, nad nią daszek ochronny. Z przodu posiada oszklone zamknięcie. Wewnątrz znajduje się figurka Chrystusa Frasobliwego wykonana z drewna lipowego przez ludowego rzeźbiarza Jakuba Chochlińskiego w 1950 roku. Powieszona jest na sędziwym dębie. Pomalowana i utrzymana w dobrym stanie.

Obecna kapliczka wykonana została w miejsce poprzedniej, zniszczonej. Stary obiekt, którego wyglądu nie znamy, ufundowany był przez rodzinę Krawczyków w drugiej połowie XIX wieku (około 1870 roku). Są dwie wersje powstania w tym miejscu kapliczki. Pierwsza mówi, że kapliczkę przyniosła woda i w miejscu gdzie ją znaleziono powieszono na drzewie. Według drugiej wersji w tym miejscu dwaj wędrujący kupcy zostali zaatakowani przez zbójców i zamordowani. Po ich śmierci ufundowano kapliczkę.

 

KAPLICZKA U WAJDY

 

Znajduje się przy drodze głównej przez wieś  w ogrodzie rodziny Wajdów, tuż za potokiem Kamionka (nr domu 42).

Kapliczka umieszczona jest na dębowym słupie. Wykonano ją z drewna, ma blaszany daszek zakończony drewnianym krzyżykiem, z przodu jest oszklona. Wewnątrz znajduje się wizerunek Jezusa Ukrzyżowanego, również z drewna. Całość pomalowana, w dobrym stanie.

Fundatorem kapliczki był Józef Stach. Kapliczka powstała na początku XX wieku (dokładnej daty brak). Nie wiadomo, jaka była przyczyna tej fundacji. W tym miejscu prawdopodobnie straszyło. Wykonawcą drewnianej figury wewnątrz kapliczki jest nieznany z imienia artysta ludowy.

 

KAPLICZKA  W  MALINISKACH (KOŁO URYGÓW)

 

Kapliczka znajduje się przy drodze prowadzącej przez Lipniczkę i Maliniska do Rozdziela, na polu rodziny Urygów pod Jabłońcem (nr domu 169).

Kapliczka jest wykonana z drewna, ozdobna, powieszona na słupie (kiedyś na dębie). Wewnątrz znajduje się drewniana figura św. Katarzyny Męczennicy a obok dwie mniejsze figurki innych świętych (niezidentyfikowanych).

Kapliczkę ufundowano ponad 200 lat temu (XVIII/XIX w.). Jak głosi stare podanie w tym miejscu dwóch bardzo się pobiło. Jeden z żebraków uderzony przez drugiego kijem zginął. Znalezione w zaroślach zwłoki pogrzebano w tym miejscu, które do dziś nosi nazwę „mogiła”. Ponieważ w miejscu pogrzebania żebraka zaczęło straszyć postanowiono postawić tam kapliczkę. Fundator ani jej wykonawca nie są znani. W 1974 roku kapliczka została skradziona (najprawdopodobniej ze względu na wartość historyczną). W miejsce skradzionej Józef Uryga – dawny kościelny z Kamionki Małej (już nie żyjący) – ufundował i własnoręcznie wykonał nową kapliczkę.

 

KRZYŻ  Z  KAPLICZKĄ   NA  GÓRACH

 

Stoi na polu Jana Stacha „Na Górach” tuż przy drodze osiedlowej (nr domu 6).

Kapliczka przymocowana jest do drewnianego krzyża. Szafka kapliczki wykonana jest z drzewa, z przodu oszklona, posiada daszek zakończony metalowym krzyżykiem. Wewnątrz znajduje się rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego a pod nim dwie figury: Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty. Są to rzeźby ludowe, z drewna, pomalowane.

Nie wiadomo, kto jest fundatorem tej kapliczki. Wiadomo natomiast, że powstała ona około 1890 roku. Z opowiadań starszych wynika, że postawiona została w miejscu tragicznego wypadku (dwóch chłopów pobiło się i bójka zakończyła się śmiercią jednego z nich). Okoliczni mieszkańcy nazywają to miejsce gdzie stoi krzyż i kapliczka „Pod Bożą Męką”.

 

KAPLICZKA  „U KRETASA”

 

Kapliczka znajduje się na polu nieżyjącego już Józefa Zelka („Kretasa”) około 20 metrów od drogi głównej przez wieś (nr domu 156).

Kapliczka jest metalowa, oszklona. Wewnątrz znajdują się gipsowe figurki: Matki Boskiej z Lourdes i dwóch klęczących na jedno kolano aniołków. Kapliczka umieszczona jest na metalowym słupie.

Fundatorem kapliczki jest wspomniany wyżej Józef Zelek. Ufundował tą kapliczkę w roku 1973 jako wotum wdzięczności za ocalenie podczas napadu nieznanych sprawców. Bandyci zaatakowawszy go, próbowali nożem podciąć mu gardło. Jego krzyki usłyszała siostra żony, która schwyciła motykę i głośno krzycząc o pomoc pobiegła mu na ratunek. Napastnicy uciekli, ale Józef Zelek miał przecięte żyły na szyi. Dzięki dość szybkiej pomocy lekarza, sprowadzonego z Limanowej jego życie zostało uratowane. Po tym zdarzeniu pozostała duża blizna na szyi i zniekształcony głos. Zdarzenie to miało miejsce podczas okupacji. Po ufundowaniu kapliczki pan Zelek przyspawał nóż, którym zadano ranę, ale został on wkrótce skradziony.