Kokarda narodowa
KRÓTKA HISTORIA NARODOWEJ KOKARDY
Narodowa kokarda jest symbolem patriotyzmu i miłości do Ojczyzny. Jej noszenie to zwyczaj bardzo stary, kultywowany przez Polaków od ponad dwóch wieków.
Pierwszy zapis ustanawiający biało-czerwoną kokardę jako jeden z symboli narodowych, pojawił się podczas Powstania Listopadowego w 1831 roku. Symbol miał być noszony przez wojsko i w ten sposób podkreślać związek z Ojczyzną.
Jednak kokarda w kształcie kolistej rozetki noszona była już wcześniej; żołnierze Kawalerii Narodowej w 1790 roku ozdabiali nią swoje czapki. Czasem kokardy miały kolor tylko biały i symbolizowały Orła Białego.
Od momentu uchwalenia przez Sejm Królestwa Polskiego 7 lutego 1831 roku biało-czerwonej kokardy jako jednego z symboli narodowych, zaczęto też wprowadzać zasady jej wyglądu i noszenia:
Kokarda noszona m.in. w okresie Powstania Styczniowego
Kokarda noszona m.in. w okresie Powstania Wielkopolskiego (poprawna heraldycznie)
Kokarda heraldyczna (forma najbardziej rozbudowana)
Kokarda heraldyczna z orzełkiem wzór z 1919 r.
Kokarda heraldyczna z orzełkiem w III RP
Obraz Artura Grottgera „Pożegnanie”. Dama przypina biało-czerwoną kokardę na rogatywce powstańca styczniowego (1863)
Rogatywka 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich (1914 – 1916) z biało-czerwoną kokardą
Powstańcy wielkopolscy z symbolicznymi kokardami (1918-1919)
Dzisiaj kokardy noszone są przez Polaków podczas świąt państwowych na znak historycznej pamięci. Od 9 kwietnia 2014 roku obowiązkowo przypinają je przedstawiciele polskich sił zbrojnych.
Zgodnie z zarządzeniem Ministra Obrony Narodowej kokardy mają być wpinane w lewą klapę munduru lub ubioru cywilnego.